over bergen en door dalen

happy woof year woofryone! Eerste boswandeling(etje) van 2025! Trouwens, niet dat er daar buiten ook maar iets van is te merken. Dat er iets nieuws begon. En zeker niet zoiets groots als een compleet nieuw jaar. Wat dat betreft best een gekke kalender wel, die van ons. Het zou me dan ook niets verbazen als de bosbeesten op een heel ander tijdstip oud en nieuw vieren? Zo ergens rondom maart/april, maybe? Wanneer de natuur weer overduidelijk tot leven komt. En wanneer alle winterslapers zijn uitgegaapt en ze na zo'n lange tijd rust waarschijnlijk wel zin hebben in wat gezelligheid? En als, dan vast met de allerleukste tradities! Zoals het eten van paddenstoelenhoedjes besprenkeld met hazelnootkruim, en het drinken van wilde bessenlikeur uit oude eikeldopjes... Ik gis maar wat. Ik zie het wel voor me. Maar zonder vuurwerk. Dat sowieso, zeker weten. Hoe dan ook, zo blij met het bos in de winter. Al vind ik 'm in de zomer net een tikje mooier. Als er geen sneeuw ligt dan. Wat tegenw...

kom maar op met die sneeuwballen! Zo, ik gooi er af en toe gewoon even een terugblik tussen. Denk ik. In ieder geval dit keer dan. En misschien nog wel eens. Omdat ik er nog aardig wat leuke heb. En omdat ik jammer genoeg niet zo vaak in het bos ben te vinden, en ik jammer genoeg dus ook niet zo vaak de kans krijg om dit soort van gezellige foto's te maken, als dat ik eigenlijk heel graag zou willen... Ik zit dan op de bank. Terwijl ik liever in het bos zou wezen. Of lig op bed. Terwijl ik liever in het bos zou zijn. Of in de stad. Of bij familie. Ik vermaak me wel hoor. Ik vermaak me altijd wel. Ik lees een boek, ik kijk tv, of ga knutselen. Of knuffel dat geweldig lieve hondje van ons plat. Ik vermaak me echt. Maar verlang tegelijkertijd ook naar (een heleboel) meer! Niet doen. Geef ik mezelf dan voor de zoveelste keer als advies. Meer willen. Want ik vermoed mede doordat ik al zolang naar die onvervulde verlangens van me zit te verlangen besloot een kleurloze neerslachtigheid er...

een onscherpe snoet, maar ik kan je verzekeren wel een hele blije Nog voordat we een stap naar buiten zetten is Rafa al honderd keer naar de achterdeur gesjeesd en weer terug naar mij. Frank haalt de auto op en ik loop rustig naar de plek waar die trouwe viervoeter me zo graag hebben wil. Jas aan. Sjaal om. En m'n muts ook maar mee, best een goed idee. Nog even z'n riempje pakken en dan kunnen we. Chaotisch strompelen we vol zin de deur uit. We gaan weer richting het bos! En al onze buren zijn daar inmiddels ook van op de hoogte. (Je weet misschien wel; appartementjes, hutjemutje, privacy soms ver te zoeken.) Niet omdat ik ze dat verteld heb hoor, ben zelf niet persé zo van het rondbazuinen. Maar Rafa dus wel. Tussen al z'n vrolijke capriolen en wilde sprintjes door. In geuren en kleuren. Zoals altijd wanneer we naar het bos gaan. Of waar dan ook naartoe. Een woef boef is het, en iedereen hier weet dat. Ik vertel hem dat we dit keer naar 'wat verder weg' gaan, en da...

when summer meets autumn Kregen we dus alweer een paar zalige nazomerdagen cadeau hè. Gewoon zomaar. Tenminste, ik had er niet om gevraagd. Maar ik nam ze hoe dan ook met een grote glimlach in ontvangst. We gingen naar het bos. Naar die leuke bij ons in het dorp. Op nog geen vijf minuten rijden hier vandaan. Naar ons favoriete plekje. Rafa kun je niet blijer krijgen! Kijk, en dat maakt mij dan weer blij. 't Is een best wel klein rondje dat we dan maken, maar grappig genoeg wel eentje met allerlei afwisseling along the way. Een heuveltje, een veldje, een groot meer. Brede paadjes, smalle paadjes. Lijnrecht en kronkelig. En natuurlijk bomen. Heel erg veel bomen. Die trouwens nog boordevol met bladeren zitten. Staan bedoel ik. En verkleurd zijn ze ook nog maar nauwelijks. Veel van hun vruchtdragende kunstwerkjes zijn al wel gevallen. Eikels, beukennootjes, kastanjes. Het lijkt erop alsof de bosbeesten een aangename winter tegemoet gaan. Met goedgevulde buikjes en uitpuilende voorraadj...

en ons knullebeest zo ontzettend lief! We vertoefden in een huisje midden in de bossen. Met daar omheen nog heel veel meer huisjes maar die dacht ik gewoon weg. Wij zaten aan de bosrand, dus ik kon uiterst doen alsof we daar helemaal in ons uppie zaten. Dat was heerlijk. De bossen waren prachtig, zei Frank. Ik geloofde hem meteen. De bosrand ook, weet ik dan te vertellen. Echt, een boel te beleven, ook daar al. Ooit, dan wil ik ook gaan wandelen. So looking forward. Op avontuur in eigen land. Of dagen- of misschien zelfs wekenlange wandelingen maken, en dat dan bijvoorbeeld (naar) ietsje verder weg. Rugzak op, tentje d'r in, proviand niet vergeten. Frank en Rafa mee! Ik droom ervan. Of fietsen. Fietsen lijkt me ook best wel wat. Maar nu dus eerst nog eventjes ziek. En daarom zodoende vooral veel zitten. Omdat het moet, van dat 'nu weer zitten jij' lijf van me. Helemaal klaar mee, dat begrijp je. Want verplicht zitten is zo saai. Al heb ik mezelf dat wel wat gezelliger gemaa...

Uw heerlijkheid maakte vrij de weg Uw heilige woorden en daden wezen mij waarheen terug naar het Hart van mijn Maker de plek waarvoor ik ben gemaakt de plek die het diepste van mij raakt waar ik ben geboren nooit uit het oog verloren waar ik toebehoor thuis