Nog even nazomeren en alvast wat voorherfsten

when summer meets autumn

Kregen we dus alweer een paar zalige nazomerdagen cadeau hè. Gewoon zomaar. Tenminste, ik had er niet om gevraagd. Maar ik nam ze hoe dan ook met een grote glimlach in ontvangst.

We gingen naar het bos. Naar die leuke bij ons in het dorp. Op nog geen vijf minuten rijden hier vandaan. Naar ons favoriete plekje. Rafa kun je niet blijer krijgen! Kijk, en dat maakt mij dan weer blij.

't Is een best wel klein rondje dat we dan maken, maar grappig genoeg wel eentje met allerlei afwisseling along the way. Een heuveltje, een veldje, een groot meer. Brede paadjes, smalle paadjes. Lijnrecht en kronkelig. En natuurlijk bomen. Heel erg veel bomen.

Die trouwens nog boordevol met bladeren zitten. Staan bedoel ik. En verkleurd zijn ze ook nog maar nauwelijks. Veel van hun vruchtdragende kunstwerkjes zijn al wel gevallen. Eikels, beukennootjes, kastanjes. Het lijkt erop alsof de bosbeesten een aangename winter tegemoet gaan. Met goedgevulde buikjes en uitpuilende voorraadjes enzo.

Het zal nu vast niet lang meer duren... Dan neemt de herfst het groots en glansrijk over. Zoalsie dat ieder jaar doet, en nooit teleurstelt. Ik ben er helemaal klaar voor!

De prachtige kleuren en de heerlijke geuren, maar ook de gure wind en de miezerige regen. Dikke truien. Warme sokken. Zo nu en dan een grote kop hot chocolate. En wie weet, met een beetje geluk misschien ook nog wel zo'n yummy door onszelf gebakken apple pie? Al dat soort van fijne najaarsmomenten! Laat 'm maar verschijnen hoor, en lekker uitbundig z'n ding gaan doen! Ik zie ernaar uit.